vendredi 12 octobre 2007

Ο μονολογος ενος τρελου...

Ξεσκονιζω την αποθηκη με τα λεμονια ανοιγοντας τα χερια και τα χειλη διαπλατα συμπαρασυροντας μαγουλα και ματια.
Μου αρεσει πολυ αυτη η φωτογραφια.
Μου θυμιζει τη διαφημιση του 'γαλα βλαχας ελαφρυ'.
Φανταζομαι οτι στα ανοιχτα μου χερια κραταω τη γη...
Εχω ενα δεσιμο με δαυτη.
Ωπ, να τη! Εκει ειναι...πεταει!

4 commentaires:

Anonyme a dit…

εγω αυτο εδω γιατι δεν το ειχα παρει χαμπαρι? οεο???

maria λεμονατη! a dit…

χα χα στην εσκασα una mama!

leila a dit…

καλωστηνα!

Anonyme a dit…

Όμορφη φωτό...ωραίος μονόλογος μίας νέας γυναίκας κι οχι ενός τρελού όπως λες...θα σε μαλώσω !